به جای خالیش عادت کرده بودم تو ردیف دوم نمره های این ترم، خرامان رفتم تو سایت که از جای خالیش امروز هم مطمئن شم، چشمم که افتاد بهش خشکم زد! آروووم پخش شدن خشکی رو حس کردم، توی مغزم، شبیه رشد سریع ریشه های یه درخت، به صورت فرکتالی! چند ثانیه طول کشید تا بغضی، فکری چیزی برسه بهم و بعد تصور بدترین حالت ممکن و بعدتر تلاش برای تعیین موقعیت...یک ربع بعد زیر دوش آب سرد بودم و یک ربع بعدترش با خنده پای خط رفیق جووونی! با آبی که از موهام می ریخت روی عکسش روی صفحه ی گوشی..همه چیز سی تا چهل دقیقه طول کشید و این برام رکورد خیلی خوبی بود و البته این وسط نباید گذشت از نقش راه هایی که افتاد پیش پام ... الان هم که می بینین:دی

حیف نیست این روز های نقره ایی از لحاظ هوا و انرژی و حس خوب به هر دلیلی خراب شن یا حتی سالم بمونن و خوب نگذرن؟ حیفه! حیفه! بعدم که خب من از طلا بدم میاد :دی

.'