موجای دپیم زود زودکی شدن ، قبلنا ماهی یه بار ، دو ماه یه بار... ولی حالا هر هفته و گاهی حتی هر شب
.
از یک که رد می شه ساعت دیگه هیچ چیز نمی تونه بخندونتم ، بی تفاوت می شم و بغضمم بی بهونه میاد ، گاهی از چیزای خنده دارم گریم می باره ؛ هیچ چیزی هم حالمو خوب نمی کنه ، هر چند دوست داشتنی
.
.
.
جای شکرش باقیه باز که صبح چیزی یادم نمی مونه
.
ینی تو فک می کنی چمه ؟
فک می کنم مدرسه ها که باز بشه ، حال منم خوب بشه
.
No comments:
Post a Comment