خب اینکه آدم خودش با صداقت ایرادهای خودشو قبول داشته باشه دلیل بر این نمی شه که دیگران با کوچکترین صدایی که بلند می شه این موضوع را علم کنن و یا تا هر جا هر بحثی می شه  باربط و بی ربط، بی اینکه گوش بدن به آدم، برگردن بهش بگن که : خب! همونطوری که تو خودت هم آگاهی و قبول داری، تو آدم فرافکنی هستی و الان طبق معمول می خوای فیلان... یا بی اینکه حتی یک درصد خودشونو مقصر بدونن، با اعتماد به نفس تمام برگردن بگن به آدم که: تو همونطوری که خودت اذعان داری آدم هاپویی – آدم؟- هستی و من الان می رم تا دعوامون نشه و خدافظ!!!! که ینی هر مشکلی پیش میاد به خاطر اخلاق گه توئه و من معصوم و مظلوم و بی تقصیرم، برای همین هم می رم که دعوامون نشه!

شماها تا به حال آتیش گرفتین از چیزی؟ من از این طرز برخورد آتش می گیرم... و البته مساله اینه که بهم برمی خوره... مخصوصن وقتایی که خیلی عادی و خوب و دارم برخورد می کنم با کسی و توهم و نادانی اون شخص اینه که من دارم باهاش بد برخورد می کنم و این چنین حرف هایی می زنه... وقتی که شل و بی دفاع دوستانه و بدون گارد در حالت ولو داری با کسی حرف می زنی و اون طرف برمیگرده یه دونه پرتقال گنده پرت می کنه توی شکمت که هوی! چرا داری منو میزنی؟ تو حالت خوب نیست... من الان می رم که دعوامون نشه! متوجهید؟ حالم بد می شه وقتی یکی بهم می گه حالت خوب نیست!!! یاد آدمای روانی توی فیلما می افتم که بقیه بهشون می گن تو حالت خوب نیس، بیا قرصتو بخور!!! بقیه ای که خیلی احساس عاقل بودن و خوب بودن می کنن. بهم بر می خوره، ناراحت می شم، متنفر می شم حتی جدیدن! دلم می خواد برم دیگه پشت سرم رو هم نگاه نکنم.

من از اینکه آدم ها بیخودی و از روی توهمات خودشون و از روی تصورات قبلی خودشون از من قضاوتم کنن متنفرم.

من کلن از اینکه قضاوتم کنند متنفرم.

من از اینکه کسی بخواد قانون بندی و دسته بندی کنه من و رفتارهام رو متنفرم.

من از اینکه کسی فکر کنه می تونه -یا حتی سعی کنه- پیش بینی م کنه متنفرم.

جدیدن هم مد شده که تا به یکی یه حرفی می زنی  یا یه انتقادی می کنی، یا به یکی می گی بالای چشت ابروئه، برمیگرده که پریودی؟ یا نزدیک پریودته؟ از این یکی  که منزجرم اصلن که هر حرفی رو که آدم می زنه و نرم و دوست داشتنی نیست بذارن پای اینکه پریوده؟؟؟

آره اصلن من سه هفته از ماه رو پریودم! اگه بتونم اون یه هفته رو هم پریود می شم، خوشم میاد پریود باشم! کیو باید ببینم؟

من مثل آدم اومده بودم و چند تا پست پایینتر گفته بودم که دوستان عزیزتر از جان! من اعصاب مصاب ندارم، من فیلانم، من عنم، کاری به کارم نداشته باشین، دست از سرم بردارین، تحملم کنین تا اطلاع ثانوی... نگفته بودم؟ واقعن ممنونم که توی این مدت هی هر چی دلتون خواست بهم گفتین هاپو! بهم گفتین داد نزن! بهم گفتین نخور! نکُش! مهربون باش! بداخلاق نباش!

یه ماهه که دارم این پست رو می نویسم  توی مغزم  و هی توی  این مدت سعی کردم ننویسمش، یه طور دیگه با قضیه کنار بیام، اما این پرتقال های لعنتی تون دخلمو آورده! دیگه نمی تونم داد نزنم. الان هم دارم می رم توی غار، لطفن کسی مزاحمم نشه.

.'