آدم‌های خوب و عزیزم رو درد آوردم زیاد، آدم‌های به غایت مهربان و نازنینم رو، بی اغراق. از روی  خودخواهی؛ اما دردهاشون امشب آوار شده روی سرم و من فارغ از اینکه چقدر حق با من بوده دارم به این فکر می‌کنم که از کی و کجا و  چرا اینقدر گنده‌دماغ شدم و پر توقع و نساز و نامهربان و سنگ‌دل.

.’