اونطوری که قرائن نشون می دن، اگه یه روزی روزگاری من برای خودم بزرگ معماری شدم، یکی از چیز هایی که می تونه به عنوان امضا و معرف طراحی اون معمار بزرگ باشه  گونه های متنوع و نا منتظمی از  شکل ذوزنقه خواهد بود، زیرا که هیچ دست خودم نیست و هر چی می کشم آخر سر به ذوزنقه نامنتظم دوست داشتنی ای می رسم که زاویه های خشنی نداره ومجموعه ای از تکرار زوایای قائم هم نیست، ضلع های هم اندازه نداره و هیچ چیز مطلقی درش به چشم نمی خوره... خیلی خوشحالم ازش.

در پایان لازم می دونم ارادت خودم رو به میس ونده روهه و مکعب های چشم نواز کماکان اعلام بدارم.

تمام

.'